-
1 zużyć
zuży|ć\zużyćty сов. 1. израсходовать, потребить;2. использовать, употребить; \zużyć na coś употребить (использовать) для чего-л.; 3. потратить;\zużyć wiele czasu потратить много времени
* * *zużyty сов.1) израсхо́довать, потреби́ть2) испо́льзовать, употреби́тьzużyć na coś — употреби́ть (испо́льзовать) для чего́-л.
3) потра́титьzużyć wiele czasu — потра́тить мно́го вре́мени
См. также в других словарях:
zużyć — dk Xa, zużyćżyję, zużyćżyjesz, zużyćżyj, zużyćżył, zużyćżyty, zużyćżywszy zużywać ndk I, zużyćam, zużyćasz, zużyćają, zużyćaj, zużyćał, zużyćany 1. «zniszczyć coś lub wyczerpać zasób czegoś przez dłuższe używanie» Zużyć zapas węgla. Zużyć deski… … Słownik języka polskiego
zająć — dk Xc, zająćjmę, zająćjmiesz, zająćjmij, zająćjął, zająćjęła, zająćjęli, zająćjęty, zająćjąwszy zajmować ndk IV, zająćmuję, zająćmujesz, zająćmuj, zająćował, zająćowany 1. «zapełnić, wypełnić sobą lub czymś jakąś przestrzeń, powierzchnię czegoś»… … Słownik języka polskiego
wymazać — dk IX, wymazaćmażę, wymazaćmażesz, wymazaćmaż, wymazaćał, wymazaćany wymazywać ndk VIIIa, wymazaćzuję, wymazaćzujesz, wymazaćzuj, wymazaćywał, wymazaćywany 1. zwykle dk «mocno, dokładnie czymś pomazać; wysmarować, ubrudzić, powalać» Wymazać sobie … Słownik języka polskiego
wypstrykać — dk I, wypstrykaćam, wypstrykaćasz, wypstrykaćają, wypstrykaćaj, wypstrykaćał, wypstrykaćany pot. «pstrykając zużyć, wyczerpać coś» Wypstrykać całą błonę filmową … Słownik języka polskiego
powypalać — dk I, powypalaćam, powypalaćasz, powypalaćają, powypalaćaj, powypalaćał, powypalaćany 1. «paląc zniszczyć wiele czegoś; wypalić coś w wielu miejscach» Powypalać papierosami obrus. Powypalane wnętrza domów. 2. «o słońcu: zniszczyć skwarem wiele… … Słownik języka polskiego
zjeść — dk, zjem, zjesz, zjedzą, zjedz, zjadł, zjedli, zjedzony, zjadłszy zjadać ndk I, zjeśćam, zjeśćasz, zjeśćają, zjeśćaj, zjeśćał, zjeśćany 1. «spożyć pokarm (pogryzłszy go i połknąwszy)» Zjeść coś łapczywie, w pośpiechu, na stojąco. Zjeść coś z… … Słownik języka polskiego
napisać — dk IX, napisaćpiszę, napisaćpiszesz, napisaćpisz, napisaćał, napisaćany 1. «nakreślić na czymś jakieś litery lub cyfry; wyrazić coś słowami na piśmie; stworzyć jakieś dzieło pisane» Napisać adres i numer telefonu. Napisać artykuł, sprawozdanie,… … Słownik języka polskiego
worek — m III, D. worekrka, N. worekrkiem; lm M. worekrki 1. «rodzaj opakowania najczęściej ze zszytego płata tkaniny, zwykle z nie uformowanym dnem, służący do transportowania i przechowywania różnych materiałów, zwłaszcza sypkich, drobnych przedmiotów… … Słownik języka polskiego
wypisać — dk IX, wypisaćpiszę, wypisaćpiszesz, wypisaćpisz, wypisaćał, wypisaćany wypisywać ndk VIIIa, wypisaćsuję, wypisaćsujesz, wypisaćsuj, wypisaćywał, wypisaćywany 1. «pisząc sporządzić coś (np. dokument, kwit), wypełnić druk, formularz; napisać coś… … Słownik języka polskiego
znosić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, znoszę, znosićsi, znoś, znoszony {{/stl 8}}– znieść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vc, zniosę, zniesie, znieś, zniósł, zniosła, znieśli, zniesiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wydrzeć — dk XI, wydrzećdrę, wydrzećdrzesz, wydrzećdrzyj, wydrzećdarł, wydrzećdarty wydzierać ndk I, wydrzećam, wydrzećasz, wydrzećają, wydrzećaj, wydrzećał, wydrzećany 1. «szarpnięciem oddzielić coś od czegoś, wyrwać, oderwać» Wydrzeć kartkę z zeszytu.… … Słownik języka polskiego